2 - 4 augustus

2 augustus
Stadje verkend. Wat armoedig ziet het er meestens uit. Veel Indiaanse trekken. We waren op zoek naar een tentje om koffie te drinken. Niet gevonden. Wel een paar mannen die stonden te koken in een soort kiosk aan de straat. Daarachter een donker hok met tafeltjes en stoeltjes en t.v. aan. Ivm de kou was de entree afgesloten met stroken doorzichtig plastic. Het rook zo lekker, dan we er naar binnen zijn gegaan. Er was geen koffie te krijgen, dus maar meteen geluncht met Milanese en abondigas.
Allemaal vrij dichte winkeltjes verder, dwz. Weinig raam, maar verder alles open. Iedereen loopt te kleumen van de kou. Veel eettentjes, of wat daarvoor door moet gaan, hebben ook alleen maar buiten. Niet ingesteld op koud weer, eerder op bloedheet weer. Maar de zon komt erdoor en het voelt meteen veel warmer! Zo een plekje in de zon zoeken en een dagje nietsdoen!
Nou, zonder deken en 3 truien was het wat fris, maar met ging het wel, in de wind.
’s Avonds heel sober cup a soup met brood en worst en kaas gegeten. En net toen ik om een uur of 21.00 dacht: lekker warm onder de wol, maar aarzelde met het idee:misschien komt Enrique nog langs. En ja even later komt hij aankloppen: we begrijpen m niet helemaal: denken dat Jorgelina aan de telefoon is: hij belt de familie op: ze zijn op verjaardag en zullen daarna bellen. We praten even met Enrique. Hij met een dikke wang, van de cocabladeren. Hij vertelt enthousiast over hoe mooi Argentinië is ten Noorden van Salta, en laat prachtige foto’s zien van Cachi en de Atakama woestijn en de vulkanen daar. Ik vraag waar hij nou eigenlijk woont: overdag blijkt hij in Salta te werken. Daar heeft hij nog een zaak? (Later vragen we ernaar en vertelt hij dat hij advocaat is) En ’s Nachts is hij in Cerrillos. Complicado. Zijn vrouw woont in Salta denk ik. Zij is weer een vriendin van de moeder van Jorgelina: zij kennen elkaar van vroeger:woonden als kind beiden in Embarcacion.
We wachten het telefoontje af. Tot er wordt geklopt en Jorgelina met ouders en ik denk eerst zusje, maar blijkt schoonzusje voor de deur te staan! Zijn naar de verjaardag van een tante nog langsgekomen! Het is erg gezellig. We nodigen ze uit voor de 13de, met ons ergens eten. Zij ons bij hun thuis. En Enrique wil ook nog een avond verzorgen!
Heel leuk om weer bij te praten. We verheugen ons op het weerzien half augustus.
3 augustus
Om een uur of 11 richting Salta. Even zoeken naar een parkeerplaats. Je moet even weten waar je naar moet zoeken, er blijken er steeds meer te zijn, verstopt tussen de huizen en winkels. Plek zat. We blijken om 20:00 ’s avonds 25 pesos = 5 euro te moeten betalen. En we hebben voor 92 pesos is 20 euro heerlijk gegeten: een soort mixed grill met sissende barbecue op tafel. Leuke tent.
We hebben het MAAM bezocht: een archeologisch museum, waar 2 mummies te bewonderen zijn: er zijn 3 kinderen opgegraven op bijna 7000 meter hoogte bij vulkaan: Llullaillaco.
Ik dacht eerst: mm, mummie, wat valt daar aan te zien: maar het was erg indrukwekkend: het was geen ingezwachtelde mummie, maar een net echt Inka kind. Er werd beschreven hoe die kinderen geofferd werden. Een hele ceremonie, en een hele eer. En voor de Inka’s was het gewone leven niet anders dan het leven na de dood. Het waren ook kinderen van belangrijke mensen die die eer te beurt stond.
Salta is een echte stad, met oude, koloniale gebouwen, winkels en galeries (= winkelcentrumpjes), hotels, toerisme.
Voor het eerst maken we mee dat de winkels gesloten zijn, van 12.00 tot 17.00. We gaan informeren bij het hotel waar we morgen moeten zijn: het Alejandro: een joekel van een 5 sterrenhotel middenin Salta: het blijkt nl. dat we midden in onze rondreis nog 2 nachten niet bij de vouchers hebben zitten en willen ook weten of de reserveringen bij hun kloppen en zij de rest kunnen navragen. Ook hebben we nog gen echt programma of route voor de rondreis, behalve dan de 6 overnachtingen van de 8. Het reisbureau dacht dat we dat wel in het eerste hotel zouden krijgen.
Wel al een mailtje naar het reisbureau gestuurd (handig die mail, alhoewel die er inmiddels alweer mee gestopt is): zij zijn het aan het uitzoeken. EN bij Alejandro was de laatste nacht, die ook bij hun zou moeten zijn, niet bekend. Zij gaan evt. morgen contact zoeken met Eurotur, het agentschap in Argentinië opnemen, dus het zal wel goedkomen. Wel wat slordig allemaal.
Verder hebben we geprobeerd een hotel in Salta te boeken voor de resterende 6 dagen, van 12 tot 18 augustus: maar er blijkt een congres te zijn en alles zit vol! Alejandro heeft nog wel plek, maar is ons te duur: va 495 pesos is €100,00 per nacht, ons te chique. Dan liever weer bij Enrique en een auto huren: hoeven we niet een hele week in de stad te zitten. Evt. zouden we nog een tocht naar San Pedro in Chili kunnen maken: maar dat betekent 2 hele dagen in de bus en een overnachting aldaar. Ik denk niet dat we dat doen.
We hebben voor morgen gereserveerd in Panaderia Chuna, een avond met traditionele muziek: kijken of dat wat is om met de familie straks te doen. Soort voorproeven. Dit adres werd ons aangeraden door Enrique. Ben benieuwd. Zag er leuk uit. Net zoiets eigenlijk als in Buenos Aires met de tangoavond, iets meer tafeltjes.
4 augustus
Beetje bij tijds opgestaan. Geregeld met Enrique dat we daar terugkomen. We hebben de ontbrekende vouchers opgestuurd gekregen via ons reisbureau in IJmuiden, keurig. Ik heb ze doorgestuurd naar Enrique en hij heeft ze uitgeprint.
Toen naar het vliegveld om de auto om te ruilen, voor degene die hoort bij de 8 daagse rondreis. We komen er om 11.10 aan: kantoor van Hertz gesloten. Gelukkig is er op dit vliegveld meer leven dan op dat van Posadas. Er zit b.v. iemand in het kantoortje van de toeristinformatie en zij belt voor ons het kantoor van Hertz in de stad: er heeft iemand om 10.00 op ons zitten wachten (blijkt te hebben gedacht dat we met het vliegtuig zouden aankomen?) en was maar weer weggegaan. Hij was er binnen een kwartier. Hij spreekt geen Engels, maar door af en toe te vragen langzaam te praten, komen we er uit. Nou, het blijkt een goede ruil: we hebben nu een bijna nieuwe Chevrolet Avero. Eerst een Chevrolet Corsa, met een barst in de ruit. Met deze auto kunnen we tenminste voor komen rijden bij het Alejandro.
Terwijl we bij Hertz de formaliteiten aan het vervullen zijn, belt het reisbureau van IJmuiden en bijna tegelijkertijd verschijnt er een knappe jongeman van Eurotur. Deze Claudio haalt, nadat hij mijn vraag heeft aangehoord, een kaartje bij de toeristinfo gehaald en ons advies gegeven (op het kaartje getekend) ahv onze vouchers hoe we het beste kunnen rijden, en ook niet moeten rijden: heel duidelijk gemaakt dat sommige stukken weg nogal gevaarlijk zijn, er is vorige week nog een bus naar beneden gestort oid. Op het kaartje zet hij voor de duidelijkheid maar een kruis door deze 2 wegen. O.a. door de weg van San Antonio naar Pumamarca: als we hem niet hadden gesproken, waren we zoals hij zei geëindigd als de mummies van de Llullaillaco vulkaan, die we gister bewonderd hebben! En bovendien zie je op dat stuk nog meer woestijn, wat we ook al op een ander stuk zouden zien,en dat lijkt allemaal op elkaar: nog meer verdorde plantjes. Humor heeft hij wel.
Blijft toch raar dat we dat niet op papier hebben gekregen, maar wie weet krijgen we nog wat opgestuurd naar het hotel. Dat heeft reisbureau IJmuiden tenminste gevraagd aan of afgesproken met Kuoni.
Claudio heeft zijn nummer en email achtergelaten, en we kunnen hem altijd bellen, dan komt hij ons redden. Liever niet, toch maar.
Inderdaad voor komen rijden bij het hotel. Onmiddellijk geholpen door een bellboy, die ook de sleutels van de auto aanneemt om hem in de parkeergarage te zetten. Hij begeleidt ons naar de balie en vervolgens naar onze kamer.
We zitten nu op 10 hoog in het superchique Alejandro hotel met prachtig uitzicht over de stad! Een beetje confuus van alle luxe, maar we gaan er maar van genieten!