Aankomst Buenos Aires
Door: amme2001
Blijf op de hoogte en volg AnneMieke
20 Juli 2010 | Argentinië, Buenos Aires
19 juli
Om 6.00 vertrokken we dan richting Schiphol, weggebracht door Marlieke en Janne. AL meteen bij Haarlem kwamen we in de file: 70, 50 km, als het maar blijft rijden.. En dat deed het. En we hadden tijd zat: we vertrokken pas om 9.00, dachten we. Op Schiphol bleek dat we het verkeerd in ons hoofd hadden: het was 8.00u. De stress sloeg toe. Toch maar aan de meiden voor ons in de lange rij gevraagd, welk vliegtuig ze moesten hebben: gelukkig hetzelfde. En een familie nog verder achter in der ij, moesten ook via Madrid naar Argentinië, het zou wel goed komen.
Eindelijk zijn we dan aan de beurt. De bagageband van die incheckbalie doet het niet, dus na het wegen worden onze tassen ervoor op de grond gezet, en zo laten we ze achter. Nou maar hopen dat het goed gaat!
Geen tijd meer om te shoppen. Nog snel een winkel ingepiept: maar ze hadden toch niet wat ik zocht.
Eerst van Amsterdam naar Madrid: nog tijdens het stijgen zitten we al boven Rotterdam voor mijn gevoel: we zijn er zo. Dan met een shuttletrein naar een andere vertrekhal. Ook daar geen tijd voor shoppen.
Opnieuw in de rij voor boarding, zie ik een man lopen, weliswaar in pak, maar met overhemd half uit zijn broek. Niet erg stevig op zijn benen. Ik denk: andere kant opkijken! Maar hij komt recht op me af, en laat zijn ticket zien en mompelt iets over Barcelona. Wij zeggen Nee, ik wijs richting balie, JW zegt: Buenos Aires. Hij Ja, ja, dat bedoelde hij dus ook, en dan iets verontschuldigends: Ruska! Naar zichzelf wijzend. En dat verklaard alles! Hij sluit aan achter in de rij.
Later in het vliegtuig zien we hem lopen en hopen dat hij ver bij ons vandaan komt te zitten. Hij loopt aan de andere kant, en in dat immense vliegtuig, komt hij 2 stoelen voor ons te zitten. De crew heeft hem ook al in de gaten. De een na de ander komt met hem praten. De vader van een zoon die naast hem moet zitten, doet zijn beklag. Dan komt de purser hem rustig toespreken, en vervolgens komen 3 man beveiliging en verzoeken hem mee te gaan. Hij wil zijn spullen in het vliegtuig laten, waarschijnlijk met het idee dat hij zo weer terugkomt, maar de purser pakt zijn spullen (Jasje en fels naar ik wodka!) even late en kijkt bovenin wat zijn tas is. Hij vraagt aan omstanders of die weten of dat zijn tas is, maar de geur zegt al genoeg! Pff, dat was dat. Keurig opgelost. Wel iets vertraging, later wordt omgeroepen: ivm een probleempje met de deuren van het bagageruim oid.
En wie zaten er ook in het vliegtuig: het winnende hockeyteam van Argentinë! En ik had ze die week nog zien spelen op t.v.! Wat speelden ze goed! Ik heb spijt dat ik niet even een foto van ze heb genomen. Ze kregen niet opvallend veel aandacht. Bij thuiskomst stonden er wel wat mensen met spandoek. Ze hebben tenslotte de championstrofee gewonnen.
De reis verloopt verder voorspoedig. Het lijkt lang, maar slapend wat lezend en luisterend gaan ook 10 uur voorbij.
Na 12.000 km vliegen en 14 uur later (va 6.00 gerekend), om 19.55 landen we op Buenos Aires.
Als altijd staan mensen al op nog voordat het vliegtuig helemaal stil staat. En waarom? Je moet tocht weer wachten bij de bagageband! En nou maar hopen dat de tassen er zijn! Dan duurt een half uur of uur lang! Maar verdomd: daar kwamen ze door het gordijn schuiven!
We bestellen en taxi voor naar het hotel. We mogen in euro’s betalen: €34,- Valt mee. En vantevoren betaald, Das fijn. Het regent buiten en is 7graden. De taxichauffeur scheurt over 6 baans wegen en door grimmige straten naar ons hotel: een deur in een geven. We worden allervriendelijkst ontvangen, door een jonge portier, die aardig Engels spreekt. We hoeven weer niet te stuntelen in het Spaans. Nog wel even lekker na zo’n reis.
De lift is meteen naast de “receptie”net 1 bij 1.20m groot: onze tassen en wij kunnen er net in. Naar de 2de etage. Mm, wel heel simpel. En geen raam naar buiten! Wel naar de gang, met goede gordijnen etc afgedekt. En een héél simpele badkamer: kleine douche met gordijn dat tegen je aanzuigt, en 3 kranen: waar is die 3de nou voor? Dat blijkt: water spuit recht omhoog voorin de douchebak, bij wijzen van bidet. Daar weten wij Hollanders niet vel raad mee. En de warmwater kraan is levensgevaarlijk: hij lekt kokend water! Dus het douchen is een hele toer, maar de straal is lekker! Het water loopt natuurlijk niet snel genoeg weg, maar dat heb ik nog zelden meegemaakt in een hotel.
De bedden zijn prima en het is rustig. We hebben heerlijk geslapen. Het ontbijt was prima en de zon blijkt te schijnen dus we gaan gauw op verkenning uit.
Om 6.00 vertrokken we dan richting Schiphol, weggebracht door Marlieke en Janne. AL meteen bij Haarlem kwamen we in de file: 70, 50 km, als het maar blijft rijden.. En dat deed het. En we hadden tijd zat: we vertrokken pas om 9.00, dachten we. Op Schiphol bleek dat we het verkeerd in ons hoofd hadden: het was 8.00u. De stress sloeg toe. Toch maar aan de meiden voor ons in de lange rij gevraagd, welk vliegtuig ze moesten hebben: gelukkig hetzelfde. En een familie nog verder achter in der ij, moesten ook via Madrid naar Argentinië, het zou wel goed komen.
Eindelijk zijn we dan aan de beurt. De bagageband van die incheckbalie doet het niet, dus na het wegen worden onze tassen ervoor op de grond gezet, en zo laten we ze achter. Nou maar hopen dat het goed gaat!
Geen tijd meer om te shoppen. Nog snel een winkel ingepiept: maar ze hadden toch niet wat ik zocht.
Eerst van Amsterdam naar Madrid: nog tijdens het stijgen zitten we al boven Rotterdam voor mijn gevoel: we zijn er zo. Dan met een shuttletrein naar een andere vertrekhal. Ook daar geen tijd voor shoppen.
Opnieuw in de rij voor boarding, zie ik een man lopen, weliswaar in pak, maar met overhemd half uit zijn broek. Niet erg stevig op zijn benen. Ik denk: andere kant opkijken! Maar hij komt recht op me af, en laat zijn ticket zien en mompelt iets over Barcelona. Wij zeggen Nee, ik wijs richting balie, JW zegt: Buenos Aires. Hij Ja, ja, dat bedoelde hij dus ook, en dan iets verontschuldigends: Ruska! Naar zichzelf wijzend. En dat verklaard alles! Hij sluit aan achter in de rij.
Later in het vliegtuig zien we hem lopen en hopen dat hij ver bij ons vandaan komt te zitten. Hij loopt aan de andere kant, en in dat immense vliegtuig, komt hij 2 stoelen voor ons te zitten. De crew heeft hem ook al in de gaten. De een na de ander komt met hem praten. De vader van een zoon die naast hem moet zitten, doet zijn beklag. Dan komt de purser hem rustig toespreken, en vervolgens komen 3 man beveiliging en verzoeken hem mee te gaan. Hij wil zijn spullen in het vliegtuig laten, waarschijnlijk met het idee dat hij zo weer terugkomt, maar de purser pakt zijn spullen (Jasje en fels naar ik wodka!) even late en kijkt bovenin wat zijn tas is. Hij vraagt aan omstanders of die weten of dat zijn tas is, maar de geur zegt al genoeg! Pff, dat was dat. Keurig opgelost. Wel iets vertraging, later wordt omgeroepen: ivm een probleempje met de deuren van het bagageruim oid.
En wie zaten er ook in het vliegtuig: het winnende hockeyteam van Argentinë! En ik had ze die week nog zien spelen op t.v.! Wat speelden ze goed! Ik heb spijt dat ik niet even een foto van ze heb genomen. Ze kregen niet opvallend veel aandacht. Bij thuiskomst stonden er wel wat mensen met spandoek. Ze hebben tenslotte de championstrofee gewonnen.
De reis verloopt verder voorspoedig. Het lijkt lang, maar slapend wat lezend en luisterend gaan ook 10 uur voorbij.
Na 12.000 km vliegen en 14 uur later (va 6.00 gerekend), om 19.55 landen we op Buenos Aires.
Als altijd staan mensen al op nog voordat het vliegtuig helemaal stil staat. En waarom? Je moet tocht weer wachten bij de bagageband! En nou maar hopen dat de tassen er zijn! Dan duurt een half uur of uur lang! Maar verdomd: daar kwamen ze door het gordijn schuiven!
We bestellen en taxi voor naar het hotel. We mogen in euro’s betalen: €34,- Valt mee. En vantevoren betaald, Das fijn. Het regent buiten en is 7graden. De taxichauffeur scheurt over 6 baans wegen en door grimmige straten naar ons hotel: een deur in een geven. We worden allervriendelijkst ontvangen, door een jonge portier, die aardig Engels spreekt. We hoeven weer niet te stuntelen in het Spaans. Nog wel even lekker na zo’n reis.
De lift is meteen naast de “receptie”net 1 bij 1.20m groot: onze tassen en wij kunnen er net in. Naar de 2de etage. Mm, wel heel simpel. En geen raam naar buiten! Wel naar de gang, met goede gordijnen etc afgedekt. En een héél simpele badkamer: kleine douche met gordijn dat tegen je aanzuigt, en 3 kranen: waar is die 3de nou voor? Dat blijkt: water spuit recht omhoog voorin de douchebak, bij wijzen van bidet. Daar weten wij Hollanders niet vel raad mee. En de warmwater kraan is levensgevaarlijk: hij lekt kokend water! Dus het douchen is een hele toer, maar de straal is lekker! Het water loopt natuurlijk niet snel genoeg weg, maar dat heb ik nog zelden meegemaakt in een hotel.
De bedden zijn prima en het is rustig. We hebben heerlijk geslapen. Het ontbijt was prima en de zon blijkt te schijnen dus we gaan gauw op verkenning uit.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
