21 juli

Gisteravond toen we onze sleutel inleverde bij de receptie was er enig tumult op straat: de vriendelijke receptionist wist ons te vertellen dat dat de Graduation van studenten van de faculteit sociale wetenschappen was: we zijn een kijkje gaan nemen: het bleek de gewoonte om de net geslaagde te bestuiven met meel, water, ik zag ook eieren, vervolgens wordt er een foto gemaakt.

Gister hebben we ook de kathedraal op de Plazo de Mayo bezocht, waar de Argentijnen niet zozeer het 17de eeuws Christenbeeld of 18de eeuwse vergulde altaar maar het mausoleum van generaal San Martín, een nationale held van Argentinië, die in 1817 de Spanjaarden uit Chili verjoeg. Vandaag heb ik een foto van de buitenkant gemaakt: niet wat je verwacht vaneen kathedraal: het lijkt meer een tempel.
Voor we weg gingen heb ik een poging gedaan bij de alleen maar Spaanssprekende receptioniste een Tango Diner te bespreken voor donderdagavond: ze leek het te begrijpen, ging bellen, het leek of ze ging overleggen of ze dat kon doen, hing op en hield een verhaal waar we niets van begrepen: e heeft het 3x herhaald, langzamer en duidelijker, maar we begrepen er nog steeds niets van. Deze dame is dan niet in staat het op een andere manier uit te leggen. We stelden toen voor op het die avond met de Engelssprekende jongen te bespreken: opgelucht knikte ze dat dat goed was. En ’s avonds kwam hij ook meteen met 3 mogelijkheden, waaronder 1 met ook een Tango klas: maar inmiddels hadden we zelf al wat gevonden: vor de helft van het geld, niet in een grote, beroemde tent, maar klein, en in San Telmo: volgens die jongen ook leuker.
We zijn met de metro naar het plaza de Mayo gegaan: iets wat je meegemaakt moet hebben, maar niet echt voor je lol doet. We moesten ons in een overvolle trein wringen. JW kon er niet meer bij en schoof een deur verder naar binnen. De deur kon nog net achter me dicht. Maar het gaat sneller dan lopen. Vanaf de plaze de mayo zijn we naar San Telmo, de artistieke en tango wijk gelopen. Het was helemaal wat ik ervan verwachtte: allerlei spannende straatjes en winkeltjes. We zochten een leuke plek voor koffie. We kwamen in de straat genaamd: Estados Unidos terecht en stonden voor een leuke tent te kijken: daar werden tangoshows gegeven. Er kwam een jonge dame naar buiten, die ons ging vertellen, mee nar binnen nam, de zaal liet zien. We mochten zelf een tafeltje uitzoeken. Het zag er erg leuk uit. Dus morgenavond gaan we het beleven!
Nog steeds op zoek naar koffie, zagen we op de kaart een pleintje, Plaza Dorego: daar zijn we neergestreken, gelokt door een ober. We kregen een tafeltje vooraan toegewezen: er zou zo tango gedanst worden, op 2 stukken vloerbedekking die op de grond klaarlagen, grote box met Ipod ernaast. En inderdaad! Pal voor ons neus, in de zon gezeten, hebben we daar 2 uur door gebracht en genoten van een mooi stel dat ingetogen dans liet zien! Top. De rust werd alleen verstoord door agressieve duiven, die zich met zijn 50en op de restanten van maaltijden stortte als mensen wegliepen of soms nog als ze nog zaten: weerzinwekkend! Er zijn wat glazen bij gesneuveld. Toch maakt dat niet dat de obers sneller afruimen: ze ruimen de brokstukken naderhand gelaten op en maken de tafel klaar voor de volgende gasten.
Tot nu toe is iedereen trouwens bijzonder vriendelijk!
De jongen kwam vertellen dat de koffiemachine tijdelijk out of order was, of we het erg vonden om even te wachten? We hadden ook broodjes besteld en kregen gratis een fles water voor het ongemak. Na een uur kwam alsnog de koffie. Wij vermaakten ons intussen prima.
Nog wat door de wijk gelopen, nog een kerk binnengegaan, teruggelopen naar Plaza de Mayo, daar weer met de metro naar het hotel. Daar even uitgerust en om 20.30 gaan eten in de buurt van Santa Fe, Av. Puyredon. Niet bijzonder lekker, maar gezellig tentje. Ik had Pollo Verdura en Biftek Chorizo oid. dat laatste had niets met Chorizo worst te maken, maar was een lapje vlees,opgetuigd met ham, gebakken ei en frietjes.