22 en 23 juli

22 juli

Vandaag begon bijzonder koud. Er is ook wat bewolking. We hebben ’s morgens rondgelopen door Regoletto, de wijk waar ons hotel ook staat, en de begraafplaats bezocht waar Evita, Maria Eva Duarte de Peron, zou zijn begraven. Tegenstanders zeggen dat ze daar niet begraven ligt, omdat mensen zoals zij (onecht kind van de familie Duarte) daar niet begraven mochten worden. Desalnietemin gaan veel toeristen erheen en staan er allemaal bordjes met haar naam op de graftombe van de familie Duarte.
Daarna koffie gedronken in een traditioneel restaurant, tevens ontmoetingplaat, met koloniale sfeer. Voor de deur vermaakt een als clown verklede man het publiek met zijn Bandoleon en fratsen.
’s Middags ons maar even teruggetrokken op onze hotelkamer om bij te komen van alle indrukken en klaar te zijn voor de avond. En die was zeer de moeite waard!
Met de metro zijn we zo dicht mogelijk bij gegaan en vervolgens gelopen naar La Rosalia op de Estados Unidos. We waren de eerste, maar al snel kwamen de volgende. O.a. een heel groot gezelschap aan een lange tafel, en wij aan kleine tafeltjes voor het podium en naast de dansvloer. We werden weer alleraardigst ontvangen, konden kiezen van de uitgebreide kaart en uit 2 flessen wijn. J.W. koos voor de Palo Alto en niet voor de Lorka. Hij mocht voorproeven en hij was inderdaad heerlijk, zoals de ober al beschreef. Later werd de wijn overgegoten in een karaf (hoe heet dat ook alweer). Alles met de grootste zorg. En om ongeveer 20.30 begon het orkest (elektrische piano, bas en bandoleon) te spelen: heerlijke tango muziek. Bij het 2de of 3de nummer kwam er een zanger in jaren 30 stijl bij een jaren 30 microfoon zingen. En vervolgens kwamen de dansers al dansend op. Geweldig! Zijn deden afgewisseld met zang iets van 3 nummers in steeds andere kleding en toen een ander paar idem 3 nummers en vervolgens de 2 paren samen. Adembenemend!
En tot slot waar ik al bang voor was: werden er wat mensen uit het publiek gehaald die met de dansers mochten dansen. J.W. bedankte voor de eer, ik werd gelukkig niet gevraagd. In spijkerbroek en platte schoenen ook niet handig. De dames uit het gezelschap deden het niet onverdienstelijk: die hadden al wel wat scholing gehad zo te zien. Op de heren heb ik niet zo gelet,maar ach, die professionele dansers kunnen iedereen wel een beetje het gevoel geven dat het aardig gaat.
En toen was het al weer voorbij helaas. Een goed uur heeft het geduurd. En intussen moet je nog zien te eten, wat ook allemaal erg lekker was.
Vooraf table de fiambres: diverse soorten vleeswaar en kaas en wat patatjes, soort tapas. Als hoofdgerecht had ik forel, en J.W. iets van varkensvlees. Dat was wel te droog. Ik heb toe flan genomen met dulce de leche: heerlijk! J.W. ijs.
We hebben een heerlijke avond gehad. Omdat de metro na 22.00 niet meer rijdt zouden we met de taxi naar huis gaan, maar we zijn terug gelopen. Een uur lopen bleek het. Ook wel leuk door nachtelijk Buenos Aires.

23 juli
Vandaag weer mooi weer: strakblauwe lucht. Ongeveer 12 gr. Maar in de zon lekker. Hele dag door de stad gesjouwd. Van 11.00 tot 18.00. Op zoek naar wat attributen voor onderweg. Winkelcentrum uit de reisgids opgezocht; Pacific aan de FLorida. Tjee, wat een winkelstraten! Daar is de Kalverstraat niets bij. En dat winkelcentrum is zeker de moeite waard. Daar ook koffie gedronken.
Ik dit land moet je geen haast hebben, zoals wij Hollanders altijd hebben (ik ben nog niet onthaast dus) Veeeel wachten. Ik had in een warenhuis wat uitgezocht: is er 1 centrale kassa, waar je met een cue tussen touwen a la Efteling of Schiphol moet wachten, zonder dat erbij staat hoe lang het gaat duren; ik heb mijn oogschaduw teruggelegd, ook al was hij 2 euro goedkoper dan thuis. Dan maar ergens anders. En dan net in de Carrefour: een rij zonder tempo: de caissière pakt ook alles in voor de klant, die het kan laten thuisbezorgen door jongens die daar staan te wachten op klandizie. Blijkt er ook een “”caja rapida” voor als je minder dan 10 artikelen hebt. Wel 4 kassa ’s achter elkaar, maar in het zelfde gangpad: je kunt niet echt om degene vooraan heen. En.. en rij zowat door de hele winkel heen.
Toen wij bijna aan de beurt waren bij de gewone kassa, ging er net een nieuwe naast open. Pff.
Aan het eind van de Florida zijn we doorgelopen richting water. Dwars tussen wat wolkenkrabberkantoren door. Om het treinstation heen. Maar we konden alleen bij de oude haven komen. Ook leuk. De oude hijskranen staan er nog. En hier zijn ook luxe appartementen gebouwd in oude pakhuizen. En dan te bedenken dat onze buurman daar vroeger heeft aangemeerd! En gepassagierd?! Toen zag het er wel heeel anders uit vermoed ik.